Fakt, że potrafisz dostrzec to, co piękne, świadczy najlepiej o tym, że piękno tkwi także w Tobie…

niedziela, 25 lutego 2018

Sztuka XX wieku – Wiadomości o sztuce polskiej (Sztuka po II wojnie światowej)

SZTUKA POLSKA
PO II WOJNIE ŚWIATOWEJ
MALARSTWO
  • WPolsce powojennej, jeśli pominąć nie twórczy formalnieanarchiczny socrealizm, nurt sztuki zachowawczej tworzył bardzoartystycznie wartościowy koloryzm, zapoczątkowany i silnierozwinięty w latach powojennych.
  • Tużpo wojnie kilku nestorów ówczesnego koloryzmu objęło katedrymalarstwa w wiodących uczelniach.
  • Dominacjakolorystów w uczelniach artystycznych nie oznaczała sprawowaniamodelu malarskiej edukacji do jakiegoś zunifikowanego sposobumalowania.
  • Koloryzmchoć zakorzeniony w tradycjach sztuki lat międzywojennych nie byłprogramem zamykającym przed artystyczną młodzieżą możliwościwłasnych poszukiwań wręcz przeciwnie, otwierał przed nimi drogidalszego indywidualnego rozwoju, zarówno w obrębie sztukifiguratywnej jak abstrakcyjnej.
  • Niezwykleinteresującym przykładem ewolucji koloryzmu ze szkoły Cybisa jestmalarstwo jego ucznia Tadeusza Dominika.
  • Jestto droga od koloryzmu wrażeniowego, mającego swoje dalekie źródłojeszcze w impresjonizmie do półabstrakcjonizmu bliskiemuinformelowi.
  • Przemianypolskiego koloryzmu w układy abstrakcjonizmu, często inspirowanemujakimś zapamiętanym pejzażem, i tak też odbierane nie położyłyjednak kresu sztuce malowania z natury, sztuce w której kolordelikatne, czułe harmonie barwne manifestują po prostu radośćprzeżywania świata.
  • Miejscempowojennych narodzin orientacji uznanej za awangardową był Kraków,a jej zalążkiem – Grupa Młodych Plastyków, powołana do życiajeszcze w latach okupacji u boku działającego w konspiracji TeatruNiezależnego T. Kantora, reaktywowana w 1945 r., zgromadziłaartystów niepowiązanych żadnym programem a jedynie połączonychsprzeciwem wobec koloryzmu i realizmu.
  • AwangardaKrakowska spod znaku Młodych Plastyków w latach 1949-55 zmuszonado zaniechania manifestacji swoich artystycznych przekonań, ożyław 1957 pod nazwą II Grupy Krakowskiej z udziałem innych jeszczeartystów młodej generacji, takich jak:
    • JanTarasin,
    • JerzyTchórzewski,
    • KazimierzMikulski.
Tadeusz Kantor /1915-90/
  • Głównyanimator działań II Grupy Krakowskiej, łączący działalnośćna polu malarstwa z twórczością teatralną.
  • Wlatach wojny założyciel Teatru Niezależnego.
  • W1956 r. twórca Teatru Cricot 2.
  • Wmalarstwie polskim był pierwszym reprezentantem informelu (Amarapura1957, Pas’ochas1958) oraz bliskiemu temu kierunkowi malarstwa materii – obrazówformalnych z ugniecionych i utwardzonych tkanin, tężejących wpozornie przypadkowe a także sugestywne reliefy.
Tadeusz Brzozowski /1918-87/
  • Byłzwiązanych Grupą Młodych Plastyków oraz II Grupą Krakowską.
  • Do1957 r. ekspresjonizm jego wczesnych obrazów splatał się zpoetyką surrealizmu.
  • Jegoabstrakcje (Siurpryza1945, Pudry1955) cechuje swoisty biologizm: zbudowana z plam i smug szlachetnieprzełamywanych barw i ciemnych, skłębionych to znów rozsnutych,siebie napiętych form kształtowane zawsze w długim procesiepracy, zdają się pulsować na podobieństwo żywej tkanki.
Jerzy Tchórzewski /1928-95/
  • Najmłodszyuczestnik działań II Grupy Krakowskiej.
  • Od1987 r. profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
  • Zokresu przynależności malarza do II Grupy Krakowskiej pochodziseria obrazów w pełni abstrakcyjnych o formach, łamanych,zygzakowatych, przypominających wyładowania elektryczne,kolorystycznie zbudowanych z opozycji żywych barw i czerni.
  • Zczasem koloryt jego obrazów łagodnieje, bogaci się, natomiastfaktura daje wrażenie warstw wnętrza ziemi, niekiedy z wizyjnąsylwetką człowieka (np.Grotołaz1976).
  • Dążeniamalarzy nawiązujących do tradycji konstruktywizmu skupiły się wWarszawie, gdzie pracował Henryk Stażewski, oraz w Łodzi gdziedziałał, nauczał Władysław Strzemiński.
  • Kierunekreprezentowany przez malarzy odwołujących się do pewnych tradycjipowojennych ugrupowań Blok, Praesens, określa się go ogólnymmianem neokonstruktywizmu.
  • Odlat 60. do 90. XX w. kierunek ten miał licznych przedstawicieli,często poszukujących dla swoich prac odniesień w sferze optyki aczasami nawet filozofii.
  • Twórczośćmalarzy związanych z szerokimi nurtami międzynarodowej awangardy:abstrakcja „gorącą” – informelem i „zimną”-geometryzmem, nie wyczerpują propozycji przedstawionych przezmalarstwo polskie ostatnich dziesiątków lat.
Maria Jarema /1908-58/
  • Autorkadzieł trochę w duchu organicznych form C. Brokmceşiego.
  • Związanabyłą z ekspresjonizmem, w 1948 r. stworzyła własny styl którymożna określić jako nową formułę przestrzeni stabilnej, przezprecyzję przenikających się, obłych, organicznych form, leczzarazem ruchliwej dzięki wrażliwemu współgraniu jednolitychpłaszczyzn czystych barw z formami, lekkimi, przejrzystymi jakwelony.
  • Wcześniejszeserie prac autorki (Wyrazy,Figury)stanowiły dalekie przetworzenie rzeczywistych form biograficznych,późniejsze (Penetracje,Rytmy, Flirty)to już czysta gra form abstrakcyjnych.
Jerzy Nowosielski /ur. 1923/
  • Jestautorem kompozycji figuralnych, pejzaży martwych natur, aktów ikompozycji sakralnych, dla których stworzył własny styl, opartyna czystej linii kontur i płaskim układzie plam, za pomocąmiejscowych rozjaśnień tzw. blików, zaznaczonym światłocieniu.
  • Nowosielskijest także autorem polichromii ściennych w cerkwiach (w Lourdes weFrancji, w Hajnówce w Puszczy Białowiejskiej) i w kościołachkatolickich ( w kościele Opaczności Bożej w Wesołej k. Warszawy,Świętego Ducha w Tychach, Podniesienia Krzyża w Warszawie).
  • Osobnemiejsce w dziejach powojennej sztuki polskiej zajmuje warszawianinStefan Gierowski.
  • Trwałemiejsce w światowych leksykonach sztuki przypada malarzowi JanowiLebensteinowi.
RZEŹBA
  • W1946 r. katedrę w Krakowie objął Xawery Dunikowski.
  • W1946 r. w Warszawie zaczął nauczać Franciszek Strynkiewicz.
  • W1949 r. obok Strynkiewicza uczył Jan Szczepkowski.
  • Wszyscyoni kształcąc katedrę rzeźbiarzy nowego pokolenia, niezaniedbywali własnej twórczości.
  • Wpierwszych dziesięcioleciach PRL wzniesiono dużo pomników.
  • Dużaliczba spośród nich, odpowiadała społecznym oczekiwaniom ipatriotycznym odczuciom Polaków.
  • Innerealizowane na zlecenie komunistycznych władz były tym odczuciomobce: to liczne statuy przedstawicieli władzy komunistycznej np.Lenina, Dzierżyńskiego, Bieruta czy pomniki wdzięczności ArmiiCzerwonej.
Jerzy Jarnuszkiewicz /ur. 1919/
  • Odroku 1969 profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, czołowytwórca abstrakcyjnych form przestrzennych z metalu.
  • Byłon autorem MiędzynarodowegoPomnika Ofiar Faszyzmu w Oświęcimiu,a później w 1982 r. wspólnego pomnika papieżaJana Pawła II i kardynała Stefana Wyszyńskiegona dziecińcu w KUL-u.
Władysław Hasior /1928-99/
  • Jegopomniki projektowane są zgodnie z ideą pomnika jako „pamiątkipo ludziach i zdarzeniach” ale zarazem będące autorskimistudiami nad możliwością pojednania stabilnej i martwej formy zeświatem nieokiełzanych żywiołów:
    • ognia(pomnik Prometeuszna drodze do Kuźnic w Zakopanem),
    • wody(projekt pomnika Tymco na morzu),
    • powietrza(wiatr grający na specjalnie skonstruowanych formach pomnikaŻelazneorganypod Czorsztynem),
    • ziemi(chropowate rzeźby oddające strukturę surowych, wykopówziemnych w których były odlewane).
Marian Konieczny /ur. 1931/
  • Twórcanajbardziej popularnego momentu w dziejach powojennej rzeźbypomnikowej – pomnika poświęconego BohateromWarszawyzwanegoNikeWarszawską.
  • Niefortunnymdziełem artysty był pomnik Lenina w Krakowskiej Nowej Hucie(zburzony w 1989r.).
  • Nie odebranoto jednak znaczenia wartości późniejszym dziełom rzeźbiarza:
    • grupiefiguralnej pomnika Stanisława Wyspiańskiego w otoczeniu postaci zjego dramatów przed gmachem Muzeum Narodowego w Krakowie.
    • pomnikowiJana Pawła II w Starym Licheniu.
    • pomnikowiJana Matejki przy ul. Puławskiej w Warszawie.
  • Pomnikisą rzeźbami lub strukturami przestrzennymi w tzw. wielkiej skali,dostosowanej zarówno do funkcji monumentalnej, ogólnodostępnejpamiątki jak i otwartego terenu, gdzie są usytuowane.
  • Rzeźbyo mniejszej skali przeznaczone do eksponowania we wnętrzu możemyoglądać głównie w muzeach i rozleglejszych galeriach.
  • Zamówieniena pomnik często w konsekwencji wygranego konkursu jest dla artystywyróżnieniem raczej nieczęstym.
  • Rzeźbymniejsze to pole codziennej pracy prób, doświadczeńwarsztatowych.
  • Inniwybitni rzeźbiarze:
    • AlfonsKarny (1908-89),
    • MarianWnuk (1915-92),
    • AlinaŚlesińska (1926-94),
    • AlinaSzapocznikow (1926-73),
    • MagdalenaAbakanowicz (ur. 1930).
    • IgorMitoraj (ur. (1944),
    • AdamMyjak (ur. 1947),
    • AntoniRzęsa (1919-80),
    • StanisławKulon (ur. 1930).
INNE MEDIA
  • Wsztuce współczesnej rozumienie sztuk pięknych podważyłkonceptualizm, głoszący przewagę opisanego pomysłu na dziełonad samym dziełem, którego realizacja nie jest już konieczna.
  • Znanikonceptualiści w Polsce i ich dzieła:
    • JerzyRosołowicz (KrematoriumKolumny Stalagnatowej Millenium,1970),
    • EdwardKrasiński (1925-2004),
    • RomanOpałka (ur. 1931) (Opałka1965/1-∞, Obrazy liczone).
  • Poza okres tradycyjnej systematyki wybierają także współczesneasamblaże (montaże), mające swoją daleką genezę wkubistycznych kolażach.
  • Sąto zazwyczaj dzieła trwałe, swoją strukturą nawiązujące dorzeźby albo do malarstwa.
  • Wybitnymtwórcą poetyckich, metaforycznych asamblaży był WładysławHasior.
  • Jegoasamblaż DzieciomZamojszczyznyto stary wózek niemowlęcy wypełniony świeczkami i krzyżykamidla upamiętnienia dzieci z rejony Zamościa odebranych rodzicom iwywiezionych do Niemiec w celu germanizacji przez hitlerowców.
  • Liczneasamblaże stworzył także eksperymentujący we wszystkichmożliwych dziedzinach Tadeusz Kantor np.:
    • cyklOpakowania(1965),
    • cyklPrzymiotypostacie(1967).
  • Dalszymkrokiem sztuki współczesnej są tzw. instalacje environments(dosł. Otoczenie).
  • Orientacyjnieprzyjmuje się, że instalacja dostosowuje się do zastanejprzestrzeni a environment tworzy przestrzeń własną, w którejwidz może się poruszać.
  • Instalacjaprzez dobór i układ użytych elementów (gotowych i specjalniewykonanych) wyraża symbolicznie jakieś istotne treści (społeczne,polityczne, filozoficzne), gdy environment jest czystą organizacjąprzestrzeni dla wywołania efektu podziwu, zdziwienia, zaskoczenia,często przy wykorzystaniu przez artystę dodatkowych bodźców:dźwięku, świateł, a nawet taśm wideo.
  • Wybitnymtwórcą instalacji jest Jerzy Bereś, stworzył np. Taczkipolskie1966,Ołtarzmilczenia1977.
  • MichałBałka od końca lat 80. autor instalacji o formach nasuwającychskojarzenia z dramatem ludzkiego życia i przemijania (np. łóżko,trumna).
  • Bardzowczesną formą environment była kompozycja przestrzenna WojciechaFangora, przy współpracy J. Sołfana i S. Zmęcznika, powstałaona w foyer Teatry Placówka przy ulicy Piłsudskiego wówczas placZwycięstwa) w Warszawie i nosiła tytuł Studiumprzestrzeni,a składała się z geometrycznych płócien Fangora usytuowanych wewnętrzu w pewnym precyzyjnie przemyślanym porządku.
  • Wtrakcie kontemplacji jedynym czynnikiem dynamicznym jest ruch samegowidza wokół dzieła (jeśli dotyczy to np. przestrzennieustawionej rzeźby lub pomnika) albo w jego obrębie (jeśli mamy doczynienia z obiektem environment.
  • Pierwszymprzejawem sztuki akcji był happening (ang. wydarzenie)zorganizowany po raz pierwszy przez Allana Kaprowa w 1959 r.
  • Bliskisztuce happeningu był także wymyślony i zorganizowany przezWładysława Hasiora pochód z zaprojektowanymi przezeńsymbolicznymi asamblażami w formie kościelnych sztandarów, zudziałem zaproszonych gości i tłumnie dołączającej siępubliczności.
  • Whappeningach czynny udział publiczności jest ważnym składnikiemakcji w odróżnieniu od innego rodzaju działań, określonych jakoperformance (ang. przedstawienie).
  • aranżeremprzestrzeni plastycznej i aktorem performance jest sam artysta,publiczności przypada bierna rola widza.
  • Performance organizowano w latach 70. i 80. zarówno na Zachodzie Europy jak i wPolsce.
  • Znanymaranżerem performance był Jerzy Bereś, akcje takie organizował wkraju i zagranicą także Z. Warpechowski.
  • Doprowadzonedo granic absurdu, a częstokroć grozy jak okaleczenie własnegociała w body art., czy (w Polsce) podpalanie sobie włosów, performance w końcu XX wieku zaczęło wyczerpywać własneśrodki.
  • Naprzełomie lat 60. i 70. XX w. rozwinął się polski teatrplastyczny (autorski), jako dzieło wybitnych artystów umiejącychpołączyć sztuki plastyczne, światło, dźwięk, ruch aktorów(przy maksymalnej eliminacji słów) dla wyważenia metaforycznychwieloznacznych treści.
  • Spektakularnymprzykładem takiego teatru jest od 70 lat ubiegłego wieku ScenaPlastyczna KUL kierowana przez Leszcza Mądzika.
  • WWarszawie powstał i działał teatr autorki Józefa Szajny przyteatrze Studio (od 1980 r. Centrum Sztuki Studio).
  • Najistotniejszymdokonaniem teatru plastycznego był powstały w Krakowie teatrCricot 2 T. Kantora (w latach wojny twórcy Teatru Niezależnego).
  • TeatrKantora powołany do życia w 1976 zwany Teatrem Śmierci jestnajgłębszej swej istocie teatrem autobiograficznym, sztuki:
    • Umarłaklasa,(1976),
    • Wielopole,Wielopole(1980),
    • Niechsczezną artyści(1985),
    • Nigdyjuż tu nie powrócę(1988),
    • Dziśsą moje urodziny(wystawiona już po śmierci artysty 1991).

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz