Sztuka II poł. XIX wieku – Podsumowanie

PODSUMOWANIE

• Realizmbył reakcją na romantyzm i klasycyzm, stanowił rodzajrekapitulacji wszystkich wypracowanych dotychczas w sztuce środków.
• Wdziełach realistów zostały zebrane sposoby ilustracyjnegoprzedstawienia bryły i przestrzeni, opisu struktury, materii,proporcji i ruchu ciała ludzkiego.
• Prostyczłowiek stał się bohaterem dzieł.
• Fizycznapraca podniesiona została do rangi zjawiska, podkreślono jejgodność i wartość tak że wpływ gdy praca była ponad siły.
• Poraz pierwszy sztuka nabrała akcentów społecznych w niespotykanymdotąd wymiarze.
• Realistapotrafił zachwycać się w równym stopniu grządką kapusty costarym lasem dębowym.
• Formaartystyczna unika silnych kontrastów czy zaskakujących rozwiązańkompozycyjnych element najważniejszy treściowo znajduję sięblisko centrum.
• Gamajest złożona, barwy przełamane, różnice walorowe zbyt mocne,zachowany wierny opis wyglądu przedmiotów, bez idealizacji czydrastycznych deformacji.
• Wielokrotnienarzuca się skojarzenie z fotografią.
• Realiściczęsto pomocniczo posługiwali się fotografią, też częstoobrazowali świat na sposób fotograficzny.

• Symboliścimówili nie tyle o wyglądzie światła ile o wnętrzu człowieka, otym wszystkim czego sam o sobie nie wie, a co przeczuwa, o czym śni,marzy, często się lęka.

• Impresjoniściwyzwolili kolor w malarstwie.
• Plamabarwna stała się głównym środkiem wyrazu, głównym tworzywemkompozycji.
• Impresjonizmwprowadził i ugruntował równowartość wszystkich tematów,motywów w malarstwie.
• Oczyściłi rozjaśnił paletę barw, wprowadził technikę mieszaniaoptycznego, wyszedł w plener z malarstwem olejnym.
• Jegozasadą, sensem stało się uchwycenie przelotnego stanu natury,nastroju, chwili.
• Barwęimpresjoniści traktowali relatywnie spłaszczyli bryłę zatarlikontury przedmiotów.

• Celemneoimpresjonistów było uzyskanie maksimum światła, barwności,harmonii poprzez stosowanie zasady dywizjonizmu, czyli mieszaniaoptycznego wyłącznie barw pryzmatycznych.
• Kompozycjębudowali z namysłem, przywrócili przedmiotom ich wyraźne zarysy,kształt przestrzenny.
• Odkrylizasady psychologicznego działania barw, kształtów i kierunków.

• Odimpresjonizmu datuje się mniejsze zainteresowania bryłą iprzestrzenią.
• Uvan Gogha, Gauguina, Cézanne’a przestrzeń ulega spłyceniu,sugerowana jest kolorem, u Toulouse-Lautreca iluzja głębiprzestała istnieć.
• Światłoujmowane jest wespół z wartością plamy barwnej i umowie,skrótowo określającej charakter przedmiotu, jego wartośćkolorystyczno-świetlna.
• Wdziełach van Gogha, Gauguina, Toulouse-Lautreca pojawia się takżelinia nie istniejąca przecież w naturze.
• Liniastanowi pewien skrót myśleniowy, oddaje zastępczo wartośćrelacji między dwiema plamami, charakteryzuje obiekt, stanowiwyczuwalne rusztowanie kompozycji wprowadza element ruchu.
• Wszyscydeformowani kształty natury a są to przeważnie deformacjeupraszczające, syntetyzujące kształt lecz także wyolbrzymiającecechy charakterystyczne.
• Prócztego istnieje deformacja barwy zapoczątkowana przez impresjonistów,niewyczuwalni silnych kontrastów walorowych „odczyszczali”barwę w każdej sytuacji, nawet niezgodne z prawdą obserwacji.
• VanGogh i Touluse-Lautrec potęgowali działanie zestawień barwnychdla uzyskania wartości ekspresyjnych.
• Gauguinodbudował barwę dla wartości dekoracyjnych i symbolicznychdziałań.
• Wszyscyinspirowali się drzeworytem japońskim jest ona widoczna wpodobieństwie środków wyrazu (płaska plama barwna i linia) uukładach kompozycyjnych.
• Unikanocentralizmu, stosowano asymetrię, kontrast ilościowy form ijakościowy – kształtów (np. linii-plam).