PREHISTORIA
Dzieła okresu neolitu i brązy to sztuka mobilna (ruchoma).
Orcha – naturalny trwały barwnik ziemny pochodzenia mineralnego (udowodnione tlenki żelaza).
Przez prażenie uzyskiwano różne jej odcienie, od żółci poprzez czerwienie po fiolet.
Czerń uzyskiwano przez zwęglenie w zamknięciu zwierzęcych kości.
RYSUNEK PREHISTORYCZNY
Rysunek ryto w skale a kontur wypełniano farbą.
Płaszczyzny barwne rozprowadzano, po uprzednim wymieszaniu farby z wodą lub tłuszczem za pomocą palców, dmuchawek, pędzli z włosia.
Podstawowym barwnikiem była orcha.
Jako podłoże wykorzystywano naturalną biel skały wapiennej.
Środki artystyczne, jakie używał artysta prehistoryczny to:
kreska i linia,
plama barwna, z początku płaska o jednolitym natężeniu walorowym i jednakowym nasyceniu,
zwierzęta przedstawiano całe profile – świetnie uchwycone w ruchu o masywnych syntetycznie potraktowanych tułowiach i krótkich kończynach.
SZTUKA PREHISTORYCZNA NEOLITU I BRĄZU
Początkiem architektury monumentalnej stały się olbrzymie kamienie – megality.
Różnie ustawione potężne, pionowe słupy menhiry, stoją pojedynczo, w szeregach lub kręgach, czasem kilku zamkniętych w drugim.
Ich centrum stanowiło miejsce składania ofiar.
Są to początki architektury sakralnej, które służyły prawdopodobnie kultowi słońca.
Jeszcze inne megality tworzą zamknięte komory grobowe.
Symboliczne bramy wiodące do wnętrza kręgu: dwa pionowe głazy nakryte trzecim, poziomym, stanowią doniosłe odkrycie prawa ciążenie i wspierania← znajdzie to zastosowanie w całej architekturze w przyszłości.
Najpopularniejszą formą sztuki dekoracyjnej było zdobienia, czyli ornament.
Ornament zawsze pozostaje w ścisłym związku z przedmiotem, który zdobi:
obiega w postaci pasów naczynia,
pokrywa powierzchnie przedmiotów, podkreślając ich naturalny kształt, wyodrębniając charakterystyczne miejsca,
podstawą ornamentu jest element powtarzalny – motyw.
Motywy ornamentalne były różne:
abstrakcyjne o charakterze geometrycznym,
organiczne, przedstawiające dekoracyjnie uproszczone postacie ludzi i zwierząt,
otwarte, czasem o przebiegu pasowym, niekiedy symetrycznym.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz